W krajach, które miały nieszczęście testowania na własnym organizmie systemu komunistycznego, a więc również w Polsce przez pięćdziesiąt lat, pewne ogólnie znane pojęcia opatrywane były przymiotnikami, które całkowicie zmieniały ich pierwotne znaczenie. I tak na przykład demokracja socjalistyczna nie miała nic wspólnego z poczciwą, starą demokracją, sprawiedliwość dziejowa ze sprawiedliwością, a rubel transferowy z jakąkolwiek walutą. Na uczelniach wyższych obowiązkowym przedmiotem była ekonomia polityczna, która znowu nie przypominała tradycyjnej ekonomii. Uczono na niej o wyższości gospodarki socjalistycznej nad gospodarką kapitalistyczną, a wyższość ta według teorii marksistowsko-leninowskiej była oczywista i nie podważalna. Tę teorię pseudo ekonomiczną wdrażano w życie nie pytając o zdanie tych, którym przyszło w sztucznie wykreowanej rzeczywistości funkcjonować. Rachunek ekonomiczny przestał się liczyć, ważna była ideologia. Założenia ideologiczne traktowano jak aksjomat, jak prawdę objawioną, a podawanie ich w wątpliwość zwalczano z gorliwością godną inkwizycji.
