Wrodzony problem z prawidłowym rozpoznawaniem barw dotyka około 8% mężczyzn oraz jedynie 0,5% kobiet w całej populacji. Daltonizm stanowi najczęściej wrodzoną wadę wzroku, która polega na niedorozwoju czopków siatkówki. Jednak zdarzają się przypadki, gdy jest on powikłaniem po przebytych chorobach – zapaleniu nerwu wzrokowego, chorobach plamki siatkówki itp.. Zaburzenia widzenia barw występują również po przedawkowaniu niektórych leków oraz środków odurzających, a także po przebytych urazach mózgu.
Daltonizm – przyczyny objawy i sposoby diagnozowania w naszym kraju są dość ograniczone. Obejmują między innymi test Ishihary. Odbywa się on w bardzo dobrze oświetlonym pomieszczeniu, gdzie pokazuje się pacjentowi tablice pseudoizochromatyczne Ishihary. Osoba diagnozowana znajduje się w odległości od tablic, odpowiadającej standardowemu badaniu wzroku. Na tablicach znajdują się kolorowe kółka, których środkowa część przybiera kształty liczb w kolorach innych niż barwa tła. Osoby cierpiące na daltonizm zazwyczaj ich nie dostrzegają. Inną metodę stanowi test z kolorowymi żetonami, które pacjent ma za zadanie uporządkować według podobieństwa barw. Coraz więcej placówek okulistycznych oferuje również profesjonalne badanie anomaloskopem, który skutecznie wykrywa anomalie w rozpoznawaniu kolorów.
Zaburzenia widzenia barw zwykle obejmują kolor czerwony i zielony, dużo rzadziej mamy do czynienia z nierozróżnianiem koloru niebieskiego i żółtego. Daltonizm dzieli się na trzy główne rodzaje zaburzeń widzenia barw, czyli dichromatyzm, monochromatyzm oraz nieprawidłowy trichromatyzm. Dichromatyzm objawia się tym, że osoba z tą wadą wzroku kolor czerwony postrzega, jako czarny lub odcienie szarości. Nie odróżnia również takich barw, jak purpura, fiolet, czy też lawenda od odcieni koloru niebieskiego. Natomiast monochromatyzm wiąże się z tzw. całkowitą ślepotą barw. Nieprawidłowy trichromatyzm nie pozwala na ocenę prawidłowego nasycenia lub jaskrawości koloru czerwonego, zielonego albo niebieskiego.